Ανερχόμενη αοιδός στο εγχώριο λαικο-σκυλάδικο music stars system, έλαβε 27.000 ευρώ – μπροστάντζα παρακαλώ – για να τραγουδήσει σε υπαίθρια εκδήλωση, συλλόγου της περιοχής μας.
Απαίτησε μάλιστα – και ο όρος της έγινες δεκτός – οι ψησταριές για τα σουβλάκια και τα λοιπά κρεατοειδή που έψηναν τα παλληκάρια του συλλόγου, να τοποθετηθούν τουλάχιστον 100 μέτρα μακριά από την σκηνή που εμφανίζονταν.
Προφανώς η τσίκνα και ο καπνός από τα ψημένα κρέατα επηρεάζουν την φωνή της και ενδεχομένως και την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος.
Φυσικά και ο χώρος διαμορφώθηκε με βάση τα χαρακτηριστικά ενός υπαίθριου μπουζουξίδικου. Πολυθρόνες και καναπέδες έμπροσθεν της σκηνής, λιγότερο αναπαυτικές καρέκλες και τραπέζια πιο πίσω.
Ό,τι πληρώνεις παίρνεις.
Άλλο πράγμα να κλείνεις πρώτο τραπέζι πίστα και άλλο, δεύτερη, τρίτη και τέταρτη σειρά.
Ασυζητητί, ελάχιστη κατανάλωση στα πρώτα τραπέζια, σαμπάνιες, λουλούδια και όλα τα σχετικά. Τα παλληκάρια του συλλόγου σε ρόλο μετρ και σερβιτόρων, κοπέλες – λουλουδούδες και φυσικά ο πρόεδρος … πρώτο τραπέζι πίστα, σε απόσταση αναπνοής από την αοιδό.
Άλλα ήθη, άλλες τεχνικές στην παραγωγή πολιτιστικού προϊόντος.
Ο πολιτισμός, η παράδοση, η διατήρηση και η μεταλαμπάδευση(η λέξη που χρησιμοποιούν άπαντες και τους αρέσει) των αξιών, των αρχών, των εθίμων μας στις νεότερες γενιές.
Με σαμπάνιες, λουλούδια και ουίσκι αγνώστου προελεύσεως και παραγωγής.
Υ.Γ. Η αοιδός πήρε τα 27 χιλιάρικα μόνο για τις δικές της καλλιτεχνικές υπηρεσίες.
Η υπόλοιπη ορχήστρα και η ηχητική και φωτιστική κάλυψη, ήταν έξτρα.